Przyjaźń.

Dobra, no to wypadałoby by coś napisać. No to na początek napiszę coś o przyjaźni. Przyjaźń to piękna rzecz. Dobrze mieć osobę, której można o wszystkim powiedzieć, nie martwiąc się, że ona komuś to powtórzy. Zawsze taka osoba znajdzie dla nas czas. Natrafiamy na różne osoby w naszym życiu i tylko nieliczne zostają na dłużej. Na początku poznajemy nasze zainteresowania, hobby, co lubimy robić, lecz po jakimś czasie taka znajomość zmienia się w przyjaźń. Nie mówię, że od razu. To wymaga trochę czasu. Przecież musimy takiej osobie zaufać. Coraz więcej czasu spędzamy na rozmowę z tą osobą. Stajemy się rozłączni. Wiele rzeczy robimy razem. Lecz bywa też tak, że taka przyjaźń jak np. damsko-męska przemienia się w miłość. Nie wiemy kiedy, to się stało. Z dnia na dzień zaczynamy myśleć o tej osobie jak o partnerze. Przypominamy sobie chwile, które spędziliśmy w towarzystwie tej osoby. I trudno jest tłumić w sobie te uczucia. Chcemy powiedzieć je drugiej osobie, lecz wiemy, że to może zniszczyć przyjaźń, lub przy wielkim szczęściu utworzyć doskonały związek. Kiedy już zdecydujemy się wyznać uczucia to nie jak najszybciej, tylko próbujemy to jakoś delikatnie powiedzieć, ale często bywa tak, że osoba w której się zakochaliśmy, ma nas tylko za przyjaciela. Serce nam się łamie na kawałeczki, czasami mówimy, że nic się nie stało, że będzie tak jak dawniej, lecz to nie jest prawda. Kontakt zaczyna się psuć, coraz mniej ze sobą rozmawiamy, zaczynamy się od siebie oddalać. Nie jesteśmy tak szczęśliwi jak kiedyś, kiedy nie mogliśmy wytrzymać, ani jednego dnia bez rozmowy. W takim wypadku trzeba pogodzić się z tym, że nie będzie tak jak dawniej. Są dwa sposoby. Albo dalej ciągnąć tą przyjaźń bez przyszłości, albo po prostu zapomnieć. Nie ma innej opcji. Druga strona i tak nie będzie nas traktować tak jak wcześniej. W życiu spotkamy jeszcze wiele osób i na pewno będziemy mieć jeszcze nie jednego przyjaciela. Po prostu trzeba być otwartym. Mam nadzieję, że weźmiecie sobie to do serca.